عراق بعد از امضای معاهده ۱۹۷۵ الجزایر هیچگاه بدنبال اجرای کامل آن نبود و برای اینکه بهانه ای برای تجاوز در دست داشته باشد از تحویل و تحول مناطق مرزی که طبق معاهده الجزایر می بایست انجام می شد خودداری کرد. (مناطقی مثل خان لیلی، میمک و قصر شیرین) بنابراین، پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ عراقی ها که به زعم خود قرارداد مرزی ۱۹۷۵ الجزایر را در شرایط نامساعدی پذیرفته بودند، درصدد لغو این قرارداد برآمدند.